Bir samanlıkta doğuruyor beni Meryem
yer yırtılıyor kağıt gibi
ah benim kalbim!
ne rüzgarlar ölüyor kanatlarımda
yastayım melek
bölüyor ışığı o rüzgarlar
pamuk şekerinden iradem eriyor sonsuzluğunda
gel kıyam gel et
gel diril hadi
savur beni kırık bir bahçeye
Sende sus artık Mansur
yağdırabilir misin yağmur
sancı buymuş melek
gider ayak harlanırmış ya mum
işte bende bir ateş kıvrılıyor
uysal bir ateş melek
benimle uyuyor
kutsal yüzün aşkına!
bebek kokuları aşkına!
yaz gelinleri aşkına!
kır çiçekleri aşkına!
gel kıyam gel et
gel diril hadi
ölen bir evrene...
ah benim kalbim!
ne yortular işledim hiçliğime
bir fısıltın aşkına
konuş melek!
bana O’ndan haber ver
Sende sus Mansur!
aklın sana bir oyun etmiş
kaç kurban kestim içimde
ve bir küp çamur buldum melek
maksadım doğurmaktı kendimi
işte bu hale geldim melek...