----------- USANÇ ---------
Meta’sıyım âlemin alır satarlar beni
Ayağım altı cennet, uçkurumsa cehennem Tuz gibiyim adeta, aş’a katarlar beni Kimi yavrum der bana kimi sevgili annem. Koparıp atılası saçlarımsa ipektir Şiirlere ilhamım, şairlere sevgili İnsanım desem de boş, asıl adım çiçektir Hemcinsine boynumu vermek bana vergili Mızıkçıyım hem de çok, dokuz aylık gururum Hep hastayım soran yok, sofra nasıl kurulur Kıymık batsa eline, kalkıp mehlem olurum Kümeste tavuk ölse benden hesap sorulur Ona erkek diyorlar, benim adımsa ürkek Akşama dek yuvama, kanat olur kollarım Hayat zor ve zahmetli, her gün göğüs gererek Yattım akşama kadar ne ettim ki; be canım Kış olup saçaklara gem vuruyor sarkıtlar Ekmek lazımsa eve, giyinip çıkmam lazım Ne işi var sokakta, dese de beyni kıtlar Alsam, çıktın sokağa, almasam yanar canım Kolayı varda bunun, etmez dinim müsaade Yoksa elim sallasam, dizilir bin ellisi Herkes kölem olurdu, efendimden ziyade Ben çobanlığı seçtim, adım hayat delisi Benden adam olmazmış, inekler süt içer mi? Sor bakalım ADAMA hangi kovuktan çıkmış Sorarım hep kendime, hayat hayır mı şer mi? Hayat benden razı da; ben’im, hayattan bıkmış |