--ŞİKAYET--Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Dışarıdaki hanımlara merhamet etmekten evdekileri unutan Kardeşlere hatırlatma olusun temennisi ile.
Elimi yüzüme perde eyledim,
Gözyaşım içime akmıyor, anne Beni böyle görmeyesin, istedim Hiç kimse yüzüme bakmıyor, anne Her yanım yaralı, her yaram irin Çok yanıyor canım; nerde ellerin Bir tekme yedim ki, tüm hayallerin Yıkıldı bir türlü kalkmıyor, anne Saçlarım göğümün kara bulutu Olmuşum kendimin, sanki tabutu İçim çok tedirgin, kalbimde korku Gözümün ışığı yanmıyor, anne Kirpiğim de çiğ var kaşımda ayaz Alın yazım anne, çıkmadı beyaz Akar pınarlarım, gözyaşım durmaz Gözyaşına içim kanmıyor, anne Allı duvak ile çıktım ya evden Duvağın alında, yandım alevden Bilmezsin kaç defa döndüm ölümden Kahrolası canım,çıkmıyor, annem Korku her tarafım, endişe,telaş Duvar, bütün yüzler,kalpler ise taş Ağlasam, Ne diye,gözünde bu yaş Gül yüzüm yumrukla şişiyor, anne Tut ki; çok sevindim, güldüm kazara Ya; deliyim, ya uğradım nazara Yüzler donar, dişler döner hızara Başımdan leçeğim, düşüyor,anne Yuva, ol, demiştin, oldum dört duvar Kıyamaz, derdin ya, sana kim kıyar Kıymak ne kelime, bak doğradılar Parçalarım dikiş tutmuyor, anne Önce, ocağımdan sürgün edildim Çok cefalar gördüm,sustum eğildim Şaşırdım kendime bu ben değildim Hiç kimse halimi bilmiyor, anne Enişten, Eh işte, oğlum ve kızım Yok anne, yok benim dinmiyor, sızım Sen yoksun ya inan, çok sahipsizim. Kokun bile artık gelmiyor,anne. yegin |