Gece bir sen doğurur yine
Kirpik uçlarımdan süzülürsün çoğalarak
Ben yine seni yazarım
Kimsin nesin bilmeden
Düşersin kırılası parmaklarıma umarsız
Susarsın bana
Ben sana aç ben sana muhtaç
Dökerim gülüşüne hasret son bakışını duvarıma
Sonra yine kaybolurum kulaklarımda sesin
Ellerime ellerini resmederim

Gece bir sen doğurur her gece
Bir tek sen
Sokak arası öpüşmelerimiz vurur pencereme
Ağlarım utanmadan
Korkusuz sarılışlar kapı aralığında
Ve çırılçıplak güvenişim
Sancısıyla dayanılmaz
Yırtarım gecenin çoğalttığı tüm dişiliğimi
Ben çığlık çığlık yazarım seni
Ve gece bir sen daha doğurur
Usulca dokunur omzuma yokluğun
Korkarım.
Dönerim verdiğim tüm sözlerden
Ve kundaklarım gidişine izin veren zifiri sokağı
Yanar yıkılır sırtını döndüğün an.
Her gece bir sen daha eklerim
Çile çile yığılırsın geçtikçe zaman

Gece ve ben
Her gece
Seni doğuruyoruz.
Bil ki gelişini kutlamaktır
Karanlığı bekleme sebebimiz.
Ve biliriz
Organize bir suçtur işlediğimiz.

Gece ve ben
Koynumuzda sen

Ayşe Elif OKUR