VUSLAT
yine yalnız,
yine sensiz sabahlara uyandım bilmem kaç nehir kurudu sensiz kaç güneş battı süresiz umutlarım gökyüzüne yükselirken gölgelerim en yakın dost ben hayallerle yaşadım ne olur söyle vuslatımız ne zaman ne zaman bitecek bizi ayıran yıllar sözler keskin, bıçak keskin yürekte kor olmuş ateş biliyor musun ey yar ben sana yangınım ceylan gibiydi bakışların depreşti yine duygularım kederlenmiş özlemim uzak kaldı sevdiğim biliyorum seni istemek artık çok geç gönül bu istiyor seni er yada geç |