BOYNUMUN BORCU OLSUN
Demek gidiyorsun,
kapkara penceremden beyaz bir tül gibi ayaklarıma düşerek. Demek gidiyorsun, zindan gecelerin yıldızlarını bir bir toplayarak. Demek gidiyorsun, bir dolunay gibi kendini yıldızlardan sıyırarak. Demek gidiyorsun, bir çırpıda unutarak her şeyi kirpiklerini göz bebeklerine yatırarak. Demek gidiyorsun, git öyleyse ardından susmak boynumun borcu olsun. |