TEFEKKÜR ...ben sokak lambası hani şu köşe başında hani bi ara işe yaramaz sanıp kendini patlatmayı düşünüp son anda vazgeçen asude sokağı sakini o günlerden bir gece yarısı ışığımın azlığından yakınıp durup neye yarar bu kadar ziya derken kara kara düşüncelere dalmıştım ki bir kelebek uçtu kondu ufak kirli çizik fanusuma çok yorgun üşümüş ve ümitleri kırılmış bir ruh hali anladım odun değilim ki diyeceğim odunum gerçi en azından direğim odun ama yufkadır kalbim anında hissederim işte o minik kelebeğe hayat oldu o gece sabaha kadar konuk evim sımsıcacık yüreğim dedim kendi kendime bir ışık hüzmesi kimine bir güneş ısısı kadar derin kimine ufak bir esinti buz kütlesi kadar serin uç uç kelebek her üşüdüğünde hazır daima yerin niye küçümseriz acaba değerlerimizi diye hayıflandım o gece kıymet bilene derya deniz hasletletler vermiş inansa ah inansa o GÜÇ.e Mevla’nın bahşettiklerini değerlendirse döner dev.e köreltirsen kendini kalırsın işte hep böyle cüce bir ipiltiyle kendine gelen o minik kelebek sana binlerce teşekkür kendime gelmem için gereken işte tam da buydu biraz tefekkür kusura bakmayın yine çok konuştum biliyorum işe yaramaz olduğunuzu hiç bir zaman düşünmeyin ne olur nacizane hislerle yürekten diliyorum... |