Bir Kendim Bir De Ben
Sabır !
Zindanların en koyu karasında Yaşam ! Mavisine inattı kan kırmızısında Mertlik meze yiğitlikse yar, hainin sofrasında Sevgiler talandı, ihanet harmanında Islak sokaklar bile kan ağladı uykusunda Düşlerin rengi simsiyah hep gecenin en koyusunda Şarkılar suskundu, şiirler yasta Gönül ezgilerim ise sessiz ağıtlarımda Belki de bir hata Öyle ya ! Dünlerin geçmiş hayali vardı hep yarınlarda. Akıp giden zamanın kargaşasında Yüreğimin çocuk yanı Bir kendime yandı, bir de bana. İşte o gün ! İçimde ki volkan patladı Sustu rüzgar, yer sarsıldı Nehir taştı deryasından,sular kor gibi yandı Kuşlar ağaçlara,taşlar dağlara Irmaklar, denizlere dolandı Bülbüller feryat etti,gül bülbüle ağladı Gök griye boyandı Ay parçalandı Ağaçlar sa çiçeklerini attı Yarınlarımın güneşi, ışığına ömrünü bağışladı Hiç kimseler bilmedi,kimseler anlamadı Mor gecelerin, sırla kaplı kapısı Bir kendime, bir de bana kapandı. İşte o an ! İçli yüreğimin nazlı çiçeği Hep bana kandı, bana inandı Hep bana ağladı, bana yandı Mutlulukla mutsuzluğun hemhal olduğu gecelerde O !yalnızca bana yardı Yüreğimin korkunç kavgası Yalnız kendimle, tek kişilik savaştı Hüznün kol gezdiği hazanın diyarında Ömrümün bütün sokakları her defasında bana vardı. Ömür dedim de ! Hani ömür ! Aynen iki kapılı bir handı Giren de bendim, çıkanda bendim Dedim ya ben. Ben ! Bir kendime galiptim. bir de bana yenildim. Ben ! Ah ! o anlarda ben Gök kuşağını merdiven yaptım da Bir avuç maviyle göklere çıktım Tüm güzellikleri bir şiire sığdırdım da Yüreğimin rengiyle semaya yazdım Artık ! Gönlüm güneşimin sıcacık koynunda Karanlığa sızlanmaz, aydınlığa nazlanmaz Gördün mü bak ? Bak hala ! Hala ! Umudun adresinde Caddenin adı bahar,sokağın adı yaz Gönül sayfamdaki bir kaç satır şiir Bir kendime, bir de bana niyaz. Yüksel Beyocaktan |