Ölü bir sevdanın yasını tutuyorum,
Benim gibi iyi ve güzel var mı seven?

Birlikte yaşadık ve öldük
Duygularda, düşüncelerde,
Sevinçlerde, hüzünlerde...

Nasıl da bilirdi her şeyi,
Benim içimde:
Sevgisi, bir su damlasından derya deniz...

Dudakları, ekmeğimdi çiğnedim;
Sonra görmez oldu onu gözlerim
Ve çukuruna gömdü gözkapaklarım.

Kendi toprak bedenimde
Bir çukur kazdı sevdam,
Ellerimle sürdüm...

Daha yaşarken susanlardır.
Gülen, ağlayan,
Çiçeklerle bezeyip koku veren,
Çalılarla kapatıp, zavallı uyuyan çiçeklerimi...

Üzerime gelenler, beni sindirmek için.
Kim yaptı bana bunu söyle ?
Sen mi, yoksa benim sevdamı taşıyan yüreğim mi?
Tabii bunlar söylenmemeli...

Sevecek birini arıyorum,
Ama bu terkedilmişliği
Ve acıları anlayan yok !

Bir sevda yitirildi,
Bir daha sevmeyecek bu kalp !
O şimdi gönüllerde öldü...

Beni dinleyen yok;
Bundan bir yere varılmaz, herşey boşuna,
Çünkü o kendi ölümünde şimdi...

Acısı bastırılmış,
Bense bir başka gönülde,
Seven olarak, zavallı aşıklar:
Birbirimize sevda sözüyle yazılmış,
Sen yaşama bense ölüme...

Figen ANAR