Gri Geçişlersalalım çığlıklarımızı gökyüzüne tanrı kalbin gözyaşıysa eğer gözlerin biraz gri çokça yağışlı ellerim kocaman ceviz lekesi melankolik nakaratlar eşliğinde elini ellerimden çeksen de ay parlaklığını sağar kim durdurabilir kavuşmalarını sözcüksel fırka olarak adın sosyal suretler içine teslim artık bana baktığında şüpheye yapışkan izlerini bırakarak zaman arasında boğulan kaybın oluyorum kış bitimi şimdi çocuk yüzlüm daha az büyüme masalı olarak dokunduğunda kalbim açılıyor su yüzüne eğilen zaman sevgisizlik adına kayboluyor aşktır beni kesen kör bıçak suretine batırılmış aynam adını vadilere haykırdım dün kuşlar toparlasın yankılarını ruhun ruhumla öpüştüğünde kim öldürebilir anlamsızlığını |