Azıtmışlar Beşçam’a herkes bilir bu iti.
Salyasını akıtıp hırlıyor donu düşük.
Çöplükte uyuzlanır bir gün eksilmez biti.
Sabah, akşam durmadan zırlıyor donu düşük.

Öyle cani, midesiz beş para etmez hinci.
Hem kansızdır hem arsız hem görülmemiş kinci.
Her gün vaaz ediyor zannetmeyin ki dinci.
Gariplerin sabrını zorluyor donu düşük.

Kötülükten zevk alır insanlıktan nasipsiz.
Rabbim nurunu almış sıfatsız gezer tipsiz.
Hayvanların azgını amma dolanır ipsiz.
Paçası potininde turluyor donu düşük.

Her öğün yemek için tezekleri yoğurur.
Şeytanın öz kardeşi ne belalar doğurur.
Gırtlağından habersiz boğarsamış bağırır.
Güvelek tutmuş gibi parlıyor donu düşük.

Hainlerin çöpçüsü günahları kürüyor.
Cemali kapkaranlık şikletsizce yürüyor.
Kulakları yatırmış gece, gündüz ürüyor.
Değnek yemiş enseye şorluyor donu düşük.

Kemikleri sayılır öyle zayıf kupkuru.
Belalara gark olmuş ağzından gitmez şoru.
Namus bilmem nerede kapanmıyor uçkuru.
Yırtık dondan dışarı fırlıyor donu düşük.

İki kelam etmeyle âlim sanır kendini.
Gerçeği inkâr ile terk etmiş yüce dini.
Bir avuç mezesi var götürür votka, cini.
Şiştikçe orta yere kirliyor donu düşük.

Şunu iyi bilesin örümcek yapar ağı.
Çakallar ini bilir bozkurt ise her dağı.
Ne oldu bak efendi yedin sağlam dayağı.
Sonra ağıtlar yakıp gürlüyor donu düşük.

Âşık Serdar Atabay yazmayla sayfa dolmaz.
Bilirim bu şerefsiz vallahi adam olmaz.
Sultanlara kalmamış dünya ona da kalmaz.
Ecelden kaçmak için terliyor donu düşük.