Yaradan “aşk” okunu saplamış tenimize,
Ne içki, ne kumar, ne tiner bizim sevdamız.
Kür-Şad’ın genlerinden işlenmiş genimize,
Ne Cimbom, ne Kartal, ne Fener bizim sevdamız.


Yemişim Leyla’sını ülkü yoksa Mecnun’da,
Âşıkların aşkıyla yanar bizim sevdamız.
Öyle bir sevda ki bu; eşi yoktur acunda,
Ne Ajda, Ne Hülya, ne Pınar bizim sevdamız.


Kaşıkçı Elması’yız, kaç kırat, kaç ayarız?
Ne lira, ne dolar, ne dinar bizim sevdamız.
Bir ekmeği kırk kişi bölüşüp de doyarız,
Nefsimizi hamd ile sınar bizim sevdamız.


Kâbe’yi tavaf eden bir Yusufçuk kuşuyuz,
Peygamberin dizine konar bizim sevdamız.
Erciyes’te kurt sesi, ElAziz’de poşuyuz
Anayurdun döşüne tüner bizim sevdamız.


Neyleyim şarap ile örselenmiş dudağı!
Ülkü adlı güzele kanar bizim sevdamız.
Seccademiz olacak Allahu Ekber Dağı,
Üç kıtaya kök salan çınar bizim sevdamız.


Esendağ’ın kabrine su taşıyan okyanus,
Önkuzu’nun ruhuna siner bizim sevdamız.
Ha Türkeşiz, ha Oğuz; ha Özmeniz, ha Yunus,
Mevlana dergâhında; döner bizim sevdamız.


Yemişim Şirin’ini Ferhat raydan çıktıysa,
Alparslan’a Selcen’i sunar bizim sevdamız.
Yemişim Aslı’sını Kerem pircing taktıysa
Aykız’ın şerbetine banar bizim sevdamız.


Bu sevda kutlu miras; kundakta aldığımız,
Ve bizimle mezara iner bizim sevdamız.
Hançerî’ce çığlıktır, semaya saldığımız,
Ne Funda, ne Müjgan, ne Güner bizim sevdamız.
Ne Cimbom, ne Kartal, ne Fener bizim sevdamız.


Hançerî | Aralık ‘12