Yokluğuna sığındığım gecelerin içinden sesleniyorum
Beni Duyuyor musun akdeniz kokulu yarim
Hıçkırıklarım boğazımı sıkıp düğümlüyor
Konuşamıyorum
Sensizliğin dalga dalga akıyor gözlerimden
Acıların sen saatini gösterince
Tufanlar kopuyor yüreğimde
Nerdesin Akdeniz kokulu yarim
Nerde....


Ben böyle bir sevdada yanmak açmadım kapılarımı
Gönül Duvarımı bunun için yıkmamıştım
Sana inanmış gerçek sevgiyi yaşarım sanmıştım
Yanıldım akdeniz kokulu yarim
Beni sen çok yanılttın


Beni keşkelerle baş başa bıraktın
Önce yüreğime sonra dudaklarıma o kelimeyi yapıştırdın
Artık ne zaman ayrılsa dudaklarım birbirinden
Keşke kalsaydım duvarlarımın arkasında
Keşke sonuna kadar açmasaydım gönül kapılarımı
Ve Sevmeseydim onu bu kadar
Hiç olmazsa alışmıştım yalnızlığıma...



Belki kimsem yoktu bir başımaydım
En azından tek başıma yaşayabiliyor
Yürüdüğüm yollarda tökezlemiyordum
Ama şimdi yoksun ya
Tek başıma yaşayamıyor
Pencerelerim kapalı olsada
Ve yaz ortasında olsakta
Soğuk rüzgarların esiyor yüreğimde üşüyorum
Nerdesin Akdeniz kokulu yarim NERDESİN
Sensizliğin beni çıldırtıyor...



Ben seni sevmekten hiç vazgeçmedim
Sende ayrılığı dillendirmekten bıkıp
Bizi çentik çentik harcarken yorulmadın
Yetmedi mi be hey zalımın kızı
Yetmedi mi sevdamızı tükettiğin
Bırak artık inadı
Tut ellerimden
Kuşlar gibi özgür olsun sevdamız
Türküler gibi söylensin
Şiir gibi okunsun
Tut ellerimden akdeniz kokulu yarim
Seni SEVİYORUM...




MEHMET AKÜZÜM