Çık Gel Sevgili...
Bahtımın çıkmaz sokağı,
Köşe başında bekliyorum seni, Ansızın çıkagel.. Bırakıp yaşanmışlıklarını ardında, Seni de al yanına, çık gel umarsızca.. Yılgındır yüreğin bilirim, Gözlerinin izini taşırım gögüs cebimde.. Hani yıllar evvel düşürdüğün, hiç bulamadığın Pembe çiçekli, iğne oyalı mendil var ya.. Yıllar yılı saklı durur, yüreğimin başucunda... Yorgunsun biliyorum, Kolay zamanlar geçmedi hayatından, Tıpkı ben gibi, sen de aldın alacağını hayattan.. Önce hayallerini çaldılar bir bir, Sonra ümit kapıları kapandı yüzüne.. Elinde bitmek bilmeyen elemlerin, Yüzünde yaşadıklarının habercisi çizgilerin... Acılarının üzerini örtmek istercesine, Dudaklarında titrek bir gülümseyiş... Yılların işi bu, Hep yaptığını yapacak.. En olmadık zamanda, en olmadık yaralar açacak Sonra mı? Sonrası; dinmeyecek gözyaşları, Bulut bulut yağacak, bardaktan boşalırcasına... Bilirim kırık dökük umutların.. Ne olursa olsun gel sevgili, Senin yitirdiğin yerde, Ben ayakta tutmaya çalışıyorum umutları.. Hani olurda, bir gün çıkagelirsin diye; Aynı sıcaklıkta, aynı tazelikte saklı tutuyorum sol yanımda... Seneler öncesi açılmış yaram, Yıllar yılı, durmaksızın kanamakta.. Adını duysam, titriyor benliğim; Tıpkı ilk gördüğümdeki gibi... Çıkagel sevgili, Ne yaşarsan yaşa, çık gel... Hiç bir şey söyleme, Geldim de yeter... Bu ateş sönmek bilmedi, Hiç bir su bu yangını söndüremezdi.. Bitmedi seni umarsızca bekleyişim, bitmedi... Gel artık sevgili, Ben aynı ben, aynı senle bekliyorum seni... byHaktan Şiirime Yorumuyla Can Katan Sevgili Şirin Kelebek’e Sonsuz Teşekkürlerimle.... |