GÖNÜL 2
Hasretin çağlayan gamsız seline,
Sende gözyaşını döktün mü gönül? İnleyen feryadın tatlı seline, Ömründen bir tohum ektin mi gönül? Saltanat misali keder ve acı, Manalı gülüşler olmuş baş tacı; Derdine bulmadan henüz ilacı, Hissene düşeni aldın mı gönül? Boynunu bikerek her dem ağlardın Bazen çalkalanıp,bazen çağlardın; Pınar olup yollarımı bağlardın, Şimdi suya hasret kaldın mı gönül? Gönül,deli gönül halin perişan, Kalmadı mazıden bende bir nişan; Her seher yollarda saçı aklaşan, Ölümle başbaşa kaldın mı gönül? Habip Ata Giresunlu Trabzon,01.11.1965-21.55 Not: Bu şiirim Gümüşhane Kuşakkaya Gazetesinin 29.11.1968 tarih,150 numaralı nüshasında yayınlanmıştır. |