VALİZİM
İstanbul’dan yola çıktığımda
Dünleri terkedip geliyordum Lunaparka giden çocuklar gibiydim Sevinçli ve çoşkuluydu yüreğim Sabah erken başladım hazırlığa Hüzünleri bıraktım bir tarafa Umutlarımı topladım dolabımdan Yarınlarımı doldurdum valize Pembe tülden düşlerimi Mavi gökyüzümü attım içine Beyaz bulutları sıkıştırdım araya Şarap kızılı güllerimi derledim Yapraklar yerleştirdim yanına Güneşin turuncu rengini Denizin huzurlu sükûnetini Kum tanelerinden kristalleri Küçük dalgaların oynaşmasını Katladım özenle valizime Bir kaç melodi aldım yanıma AŞK bestesinden sözleri Keman eşliğinde resitali Ayışığını yıldızları serpiştirdim Hazırlandım gün boyunca Yola çıktım kalbimde AŞK’la Yanına geliyordum Yabancısıyım oraların Bulabilir miydim bilmiyorum Şehrine vardığımda titriyordum Sen yoktun karşılamamıştın Bir başıma kaldım oracıkta Herşey silindi etrafımda Elimden düştü valizim Saçıldı etrafa onca ümitlerim Toplamak istedim yere eğildim Yığıldım dizlerimin üzerine Uçup gitmişti karşımda koca şehrin Geriye kalan yalnızca Ben hayallerim ve dağılan valizim BİRGÜL AL 27-12-2012 BODRUM |
ümitler yeşerip olmayınca insan böyle
hüzünlü perişan oluyor.Duygu yüklü harika bir şiirdi
seçkin kaleminizi alkışlıyor saygılar sunuyorum.