Ben ne bicareyim,
Ne divane,
Ben gönül yorgunu bir viraneyim.

Mahkum oldum yıllar oncesi kahverengi gozlerine,
Unuttum sanmıştım,
Yıllar sonra sen merdivenin en alt basamağında,
Ben en üst basamağında, bir haber dalmışken derinlere,
Yüreğim, acıyan yÜreğim, hasrete mesken gibi sigarayla arkadaş olan yüreğim...
Bir yudum nefeslemeyi hayal ederken, tam o anda oracikta;
Seni gördüğünde özlemeyi hatırladı.
Eğildim farkettirmeden;
Bu muydu seni bu hallere terkeden, sahiplenmeyen, unutan...

Ben ne bicareyim,
Ne divane,
Ben gönül yorgunu bir viraneyim.

Uzun uzun, derin derin, baktığını hissettim...
Bakışlarının üstümde bir tramva yarattığı apaçık belliydi.
Elim kolum yer değiştirdi sanki.
Afalladim çaktırmadan bir de sanki ağladım...

Ben ne bicareyim
Ne divane,
Ben gönül yorgunu bir viraneyim.

Yahu dedim içimden yıllar oncesine iç çekerken...
Öyle bir derin nefes almış olmalıyım ki sarstı beni iliklerim;
Şşş sakın ol farkettireceksin kendini...
Her zaman ki karizman üstündeydi,
aldığın kiloları vermiştin, lakin bira göbeğin duruyordu bir tek.
Ayaklarım bir yöne beynim bir yöne savruldu.
Hop kendine gel diyemedim sanırım o an gülümsedim...


Ben ne bicareyim
Ne divane,
Ben gönül yorgunu bir viraneyim.

Şaşkınlığım kalemime vurdu galiba hikayeyi şiire çevirdim...
Sen bu kadar dibimdeyken ve bi o kadar da yerin dibindeyken,
Bir o kadar da yuregimdeyken...
Ben unutsam ne olur unutmasam ne olur?..
Yüreğim ne zaman beni dinledi ki?..
Ben yol çizsem ne olur bozsam ne olur?..
Kader demeyi öğrenmiştim!
Aman bilmiyorum simdi kimden, nasıl, neden...
Kadere bir de kısmet eklemişler kader kısmet diye,
O, bakıyormuş boyle islere,
O,yolları değiştiriyormuş...
Yahu ne hakkı var üstümde Kader in Kısmet’ in?,
Demek geliyor içimden;
Sonra durduruyor yüzüme kapatılan bir kapı gibi duran sükutum;
Şşş sabır eyle, etme eyleme...

Ben ne bicareyim,
Ne divane,
Ben gönül yorgunu bir viraneyim...