GEL CANIMIN KIYISI
kendimi arıyordum
onu bir tenhada buldum tuttum kolundan getirdim bağrıma bastım: sen nerelerdesin? okşadım yetim başını elimle yedirdim bulgur aşını yılların telaşını huzurla yele verdim baktı gözlerimin ta içine sordu konuşmadan: hayırdır, nereden esti bu rüzgâr? vermediğim cevap yüreğime tıkıldı dilime eski bir şarkı takıldı: daha önceleri neredeydiniz? neredeydiniz? Renk geldi gitgide Odun ateşinin aleviyle titreşen çocuksu yüzüne aldım elini elime yatırdım dertli başını dizime dedim: gel, canımın kıyısı yüreğimin öte yarısı sarıp sarmaladım kuşattım sevgilerle... uyuttum uhrevi ezgilerle |