Hibiskus* Ağıdıdudakları hakimdi bensizliğe kanayan parmakları gitti durdu güneşe aktı karanlığa bir ürpertiden gözeneklerimiz boşlukta dondu biri aldı götürdü ifadesizliğimizi baktıkça kurutulan ifadeli birleşme anımıza mevsimlerin veya onun doyumsuzluğuna şahit/ suçlu konuş eriyip içime boşalan gözyaşı kim kiminle ağlamıştı söyle kör kuyu, topal şehit söyle ben rüyamı kaybettim kimsecikler de yok ne güzel sen daha başlamayan bu ömürde tadılmış ölümlerin hatırıydın diyelim uykulardan uyandırdın şimdi ardakalan ne acılardan… *Kendisi Çin gülü olmakla birlikte; Mekke çiçeği, Nar çiçeği diye dilimize sığınmış ama asimile edilememiş bir çiçektir. |