karma.
bu gidişlerin sonu yok !
gidişlerim aynı çıkmazların içerisinde tüketiyor bedenimi. ve ben örselenmiş hayatların enkazlarında arıyorum seni. hiç bir şeyin eskisi gibi olamayacağını bilmek acıtıyor kalemimi. yazamıyorum artık , yazamıyorum sen gibi. mısralarımın çığlıklarına kainat sessiz. şimdi bir sallansa dünya yıldızlar senin. hangi ağacın köklerinde oksijensin? hangi çöllere bir damla su ? leylamısın , şirinmi, yoksa ,sılada bir başkasına aslımı ? varmı bir adın ? yoksa bana girdapmısın ? bu dakikalardan sonra , dilimi ancak susmak arındırır. |