BABAM
Kara toprağa hapsettiler dün seni
Gel desem gelemezsin,tüm yollar kapalı Keşke gözlerinin yeşili bende yaşasaydı Tohumlarından var olduğum baba Sensizliğin acısı içime tırnaklarıyla battı Çok hastalıklar gördün iki nefes arası Ecel ipi kaç kez gerildi,bu kez koparamadın Aldı Azrail seni benden akşamın altısı Depremler oldu yüreğimde,gözyaşlarım aktı Baba insana karlı bir dağ, gönül sarayıydı Hayatın telasından bir can daha kaydı. Döktüm suları kara toprağına , Geçirdim ellerimle şapkanı mezar taşına Hele şu baharlar gelsin,gelsin ki Bak ne çiçekler ekeceğim mezarına Birde çınar ağacı dikeceğim başına Seninle büyüyecek yıllarca Okuyacağım dualarımı o ağacın altında Seni hiç duasız bırakmayacağım baba Amel defterin açık kalacak ,SÖZ SANA Geride siyah bir şapka ve tesbih kaldı Odandaki kokun,evin her yerine dağıldı Bak yatağında boş,oda ben gibi öksüz kaldı Duvardaki resminde gülüşün şirince bakarken Arzu kızın senin acınla kalemi eline aldı Bu şiiri yazarken, çocuklar gibi ağladı………….ŞAİRE ARZU GÜNAL/4.2.2013 |