Sessizliğim esaretimdir aslında,
kendime,
deniz yıldızlarıyla kuşatılmış
kumdan kalelerimin
karanlık ve ıslak zindanlarında
bir başka yerin
başka bir zamanında
seni beklerken bulurum kendimi
----- kurtar beni,

tadını çıkarmaya çalıştığım
sessizliğin sesine
küçük adımlarla yaklaşıp
ürkütmemek için
çocuksu düşlerimi
aklıma gelen ilk şey
sensizliğim oluyor
----- unutma beni,

her düşen yaprağın
peşin hükümlerden arınmış
çıkardığı sesle çınlıyor kulaklarım
zaten düşecekti diye
yankılanıyor mesgul zihinler
genç bir ağıtın
döktüğü gözyaşı eşliğinde,
----- ağlatma beni,

yeni bir ümidin
rüzgarla başlayan savaşı
yıldızların dilek çığlıklarıyla
kayıp gitmesi gibi sonlanırken
sessizce
yakamozlara sıkıca sarılırken
bulurum kendimi
----- haydi sar beni,

Sessiz içtenliğinle........

A.Baydar 04,02,2013 İst. 12,25