Usum/1/
Tuttum elinden çocukluğumun,
Biletini aldım geçmişe yolculuğumun Sıcacık, “Ekmek elden, su gölden ”rehavetineydi ilk durağım Endişeden, korkudan ne kadar da ırağım Bir telaş, bir vaveylayla başladı ilk depremim Bir mekân değişikliğinin acemiliğini fark ettim Pınara uğradım ki, Misk-i amber kokusuyla bir zemzem Şeker,şefkat,nane şekeri akar bu çeşmeden. Dayadım kurumuş dudaklarımı kanana kadar içtim Çok yorulmuştum lakin kendimden geçtim İkinci durağım bir handı sanki Ne gelen belliydi ne giden, başım döndü inan ki. Ortaya konmuş tahta bir çember. Kimi keşkek, kimi bulgur kimi soğan cücüğü yer Sanki padişah sofrasından kalkmışçasına, Açılmış sema ya küçük eller, “Elhamdülillah” der. Nermin AKKAN |
sağlıcakla