İnsan mutluyken bile hüzünlü yazıyor hep şiirlerini.
İnsan mutluyken bile hüzünlü yazıyor hep şiirlerini.
Neden şu an da, mutluluğumu anlatamıyorum ? İçimde uçuşan kelebekleri, Seni anlatamıyorum ? Kalbim öylesine temiz ve öylesine berraktı ki, Seni sevmeden önce, Eskiden tüm şiirlerimi mutlu yazardım. Fakat suçumu bildiğimden midir nedir, Artık mutlu olsam da yazamıyorum. İnsanlar şimdi bana saf diyorlar. Bir kez daha mı inanacaksın diyorlar. Onları umursamıyorum. Umursasaydım denemezdim. Komik bir dünya düşün şimdi.. Her tarafta aynı yüzler. Herkes sana bakıyor. Hıh işte.. O bakanlar arasında farklı olan sendin sevgilim. Ben seni buldum. Farklı olanı.. Artık ölsem de bırakmam. |
güzel bir şiir.