Yalnızlık, en küçük delikte bile buluyor beni.
Güneşin ısıtmıyor artık içimi.
Ellerim tutmuyor ellerini, Belki de tutmak istemiyor. Mahvettin beni. Ölüyorum. Yalnızlık, En küçük delikte bile buluyor beni. Yalnızlık, Bir zamanlar güvendiğim sen gibi yıkıyor beni. Mahvettin beni. Ölüyorum. Sensizlik, Tıpkı küçükken kaybettiğim oyuncaklar gibi. Gittiklerinde anladım hepsinin değerini. Özledim ama bulamadım. Mahvettin sevgilim beni.. Ölüyorum. İnsanlar, Bir kaç tiyatro oyuncusu hayatımda. Gerisi zaten yok oldu. Öldü mü kaldı mı bilmem. Belkide gülüyorlardır. Bugün benim kötü günüm.. Mahvettin sevgilim beni. Ölüyorum. Yolun sonuna geldim. Belki de ben parçalandım. Belki de yenildim. Kim bilir sevgilim ? Yeniden yok olmayı.. Mahvettin beni. Ölüyorum. Öldürüyorsun beni. Öldürüyorsun kendini. Ölüyoruz biz. Farkında mısın ? Korkmuyorum ben artık. Bugün vardın, Yarın yok olacaktın. Biliyordum. Kızmıyorum. Kurallara uydun sende.. Tebrik ediyorum sevgilim. Öldürdün beni. Öldüm ben. Öldük biz. Ölüm senin sevgilin olsun. Ben artık yok oldum.. |
kendi ateşinde yanarken
haberiniz varmıydı
taş duvardaki resimler
mahirce
kaleminize sağlık
saygımla