isim şehir bitki hayvan
sığındığım bir şehir vardı sanki benim
yazarken.. orada her kelime sanki bir insan.. yani öyle seğrek ve sığ bir deniz bahçesinde yosunlar ve ayrık otları mavi mavi yorgun bakışlı balıklar yüreğimi yakan bu acı nedir bilmem gözlerdeki yakamoz genizinde bir kılçık gibi yani misal diyorum yutkunurken acıyla kanırtıyorsun bir taşı ve kanamıyor yaralar suyu tükenmiş bir dere gibi çöllerde bir yunus balığı kadar halsiz mi desem yada vazgeçmiş mi? geçmiş mi? yön veremediğim tek bir yaprakla açılıp akıntıya kapılan bir miço rüzgar kesilir birden binlerce göz geçer üzerimden sen diyorum sana diyorum etime batan bir iğne gibi beni hiç hatırlamayacak bu sahillere acaba son bir kez baksam mı? ne dersin? (belki de sırf vakit dolsun diye yazıyorum..) 29.01.2012 |