ARTIK AĞLAMAKTAN UTANMIYORUM....
Günlüğümdeki sararmış otobüs biletiydin
Kaçamak bakışlarla sürükleyen ve İneceğim durağı unutturan… Hala duruyor sinema bileti Kokun gibi… Karaladığın kağıtlar,imzalar… Hiç birine kıyamadım. Düşlerimin ahı tuttukça, Dokunamadığım geceler ağlayacak, Sokaklar çocuk seslerine küsecek, Kentler küçülecek haritalarda.. Sadece bana gülerken aşktı gözlerin Sadece bana yeşil, Yanakların sadece ellerimde kızarırdı, Sadece sen varken adamdım… Ben sadece seni istiyorummm Sadece seni… Bir gülüşünle bir asır yaşayabilirim.. Benimdin adım gibi, Senindim şiir gibi… Bir yanım sende kalmalı mıydı Eskiden kaç günde bir traş olurdum Makarna pişirmeyi sever miydim bilmiyorum tek bildiğim artık dağlar kahverengi değil her otobüs seni alıyor benden Dicle ağlıyor yalnız gözlerimde Yerimde duramıyorum, Ve Artık ağlamaktan utanmıyorum... İbrahim EROĞLU |