Baş Parmağını Özlüyor KirpiklerimArtık sana "nasılsın?" bile diyemediğim için; Bu gözyaşları, Sözyaşları... Usulca akıyor bak yanaklarımdan boynuma doğru, Ellerin nerede aşkım? Bak, baş parmağını özlüyor kirpiklerim... Aşkım, nerede ellerin? Deli gibi hesap sorarken bir zamanlar, Şimdi hiçbir bahanem yok hatrını dahi sormaya. Yolda karşılaşıp yüzünü görme şansım olsa da bu şehirde Bahanem yok, Hakkım yok... Anla ki; Hiçbir şeyim yok! Susmak... "Sus" demen bana Beni görür görmez takındığın ilk bakışla Hiç adil değil. Bu kadar zalim olmayı o adam mı öğretti yoksa sana? Bu kadar zalim olma! Bu kadar zalim olamazsın, Yoksa seni yanlış mı tanımışım? Değişebileceğini hele zamanla Hiç hesaba katmamışım... Eski bir dostunmuş gibi selam verip Elini bile sıkamamak koyuyor şimdi bana. Avuç içinin sıcaklığını unutmuşken Avuç içindeki teri dahi bu kadar özlemişken hem de... Yanındaki adamla, Daha çok yaklaşmanla ona, Başını ona doğru çevirip Gülümseyerek elini tutmanla Hiçbir şey yaşamamışız gibi öncesinde Hiçmişim gibi... Birkaç kere ölmemek; İnan, İçten bile değil artık benim için... Silinmek üzere olduğumu hissediyorum dünyadan Gözlerimden sonra Vaktimin de dolduğunu... Birkaç dakikalık ömrüm kalmış gibi Ama "son isteğin nedir?" diye sormuyor kimse Düşün, O kadar şanssız bir idam mahkumuyum. Düşün, Son nefeslerimi ardından bakarak veriyorum... "Aşkım, o adamla gitme... Aşkım, o adamla gitme n’olur... Dur, Ardına bak bir kere Bana son bir kerecik bak..." Sana içimden söylediğim şeyleri bile Duyardın sen hani? Öldürmeye çalışma artık Değilim fani... Ahmet Kastancı |