Artık yokum seni beklediğim sahillerdeSen varsın aklımda Demli çayın tadı gibi Her yudumda İçime çektikçe burukluğumu Aklıma geldi yine Unutamıyorum yokluğunu Bitti dedikçe Yeniden tırmalayan sessiz avazıyla aşkın Göğsümde dayanılmaz sancılar oldu Varlığın Ve yokluğundaki yeisler Ve kanadı kırık Bir sevda masalı kaldı aklımın her zerresinde Kabaran bir deniz gibiydin Bana gelirken Şimdi çok uzaklardan Dalgaların ses versin Martı çığlıklarında Gitme dediğim limanlardasın artık O sahilleri öper dudakların Ve Ben Yokum Mekanım olan iki dudak arası mesafede Seni beklediğim karanlık rıhtımlarda Çok uzaklardayım İçime hapsettim gökkuşağının renklerini Ve yaşadığım yedi renkli baharımdan Sana beyaz mendil sallıyorum Güneşi görünce Yağmuru unutan sen geleceksin aklıma Fersah, fersah uzaklardan Ben olmayacağım artık sahillerinde Kim bilir Uğrarsan seni beklediğim yere Yazdığım şiirler görünecek gözlerine Hırçın dalgalar silip süpürmediyse eğer Ezildikçe çoğalan kum tanelerinde... |
USTA; ELİNDEKİ MALZEMEYLE YAPTIĞI HER ŞEYİ İŞE YARAR HALE GETİRENDİR.
USTASIN, USTAMSIN...