KUTLU GECEÂlemlere rahmeti, saçan; o kutlu gece! Kâinatta her zerre mutluluğa gark oldu Yırtıldı karanlıklar kalktı yüzlerde peçe Doğudan ta batıya kâinata nur doldu Kâinat Efendisi dünyaya şeref verdi Şerefiyle bu dünya sürecektir ebede Mevcudatın sebebi, gönülde gülü derdi Şenlendi tüm âlemler davet oldu mabede Devrildi tapılan put, söndü Mecusi ateş Hemen anda kurudu kutsanan Sava gölü Kisra’nın Sarayı’nda battı o doğan güneş Yıkıldı on dört sütun, geriye kaldı çölü Gökten doğan yıldıza, salkım saçak eğildi Arzu endam ettiler gökte diğer yıldızlar Müjdeyle coştu gece, Efendim hep öğüldü Değişti gökkübede; devri âlem, ne hızlar! Karanlık hayal oldu aydınlık gerçek artık Hakikatin güneşi, nurun düştü âleme Şükür Ya Resulallah değil perdeler yırtık Şan-i methiyen gelmez bu acizde kaleme 24.01.2013 // Numan AKKOYUNLU |