Urgan
Gözlerine ne zaman baksam, eski bir yara kanar
Ne zaman kokusunu alsam ellerinin, utanır gözümdeki yaşlar Yağmur yalnızca yalnızların yollarına yağardı bana sorarsan Toprak gözlü hüzün kızlarını hatırlatırdı sonbahar, unutmuşlara Ben ne zaman sana koşsam, perdeler kapanır, kuşlar ölürdü Ne zaman adımı söyleyen dudaklarını özlesem, üşürdü karlar İşinin ehli bir celladın ninnisiyle uyuyorum bana sorarsan Fermanı seni yasaklıyor zamanın, benimse başımın üstünde yerin: urgan |
Süsten, püften uzak
Anlami ezberletme meşgul bir tarz var sanki, işlenisinde..
Ve cezbedici, özendirici bütünsellik; şiir.
Baslangicta kisa gibi geldiyse de şiir, anlami uzatmamak lazim; tesir sebebiyle...
Eyvallah!
Daimi dileklerimle..