Dağ doruklarına birikmişti,
Hüznün dudağını sevişi.
Parmak uçlarında ağlatırdı,
Yüreğinde sıkışmış gölgelerini.
Diz çöktürdüğünde bulutlara
Sitem yakışmaz efkârına
Esaretti
Gözlerindeki tehlike
Nefesim kokuna acıktı
Sere serpe sokuluyor tenime
Işıklarını yakın gecenin...
Kaçmak istesem anılar elimden düşer,
Ben yine korkarım.
Ben senin yerine de severim,
Bağrıma bastığım taşlar utansın.
senin için yaratıldığım söylenemez belki
Bel kemiğinden bir parça
Beni asi tutan, pes ettirmeyen
Eksik yanlarını tamamlamak için gelmedim zaten
Deli dolu her şeyinle sevdim sadece
Yanında dik durabilirdim her tökezlediğinde
Kirpik uçlarına yaslandığında hüzün
Soluğuna karışırdım
Anlayamazdım belki seni
Bilseydim imkânsız sevmen beni
Yüreğine sokulup kapatmazdım gözlerimi
Bilseydim beni sevemeyeceğini
Sende sevemezdin belki bu kadar beni...
Demet Erdoğdu