telefon zili -IIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın şiirin içindeki karakterlerin bazıları olan daha önce yazdığım zeliha, ’kayıtlı’ , mehmed’e ağrı şiirlerinin karakterleridir.
bildiğin sonbahardı böyle ayva tüyü bir yolda yürüyordu memed bildiğin memed çıplak ağaçların yalnız üşüdüğü cebindeydi elleri yüzü buğday rengiydi gülüyordu adam akıllı gülüyordu hayret memed içerde değil miydi saçları dalga dalga bıyıkları kıvrık gözler aynı göz kaşlarıda tamam mahpusa girmeden önceki halin adım gibi biliyorum unutamam memed’ tin sen anladım bunu biri daha vardı yanında biri daha vardı parkasının yakası yukarı kalkık yüzünü hatırlayamıyorum kim olduğunu yabancı değil sanki çok öncesi tanıdık nurten’den mektup almayalı iki ay oldu belki unuttu beni belki birini buldu yoksa ragıp’mıydı marangoz ragıp şiirlerini yaktığım sabah akşam cenova’dan gelmişti belki kalkıp lambalar söndü birden kayboldu biri daha vardı yanında biri daha vardı zeliha diyeceğim eğer tanımasam izmir’den döndü diyeceğim okulu bırakıp zeynep olsa bilirim böyle örtülü bakmaz yediğim ekmek gibi ağzımda tadı kayıtlı desem zaten türkiye’ ye giremez biri daha vardı yanında biri daha vardı Boğuk bir ses kulağım gramafon olmadık şeyleri hatırlattı olmadık zamanlardı gece yarısı saat üç buçuk telefon kayıtlı |