Hâtûn Destanı

Şiirleri kıskanma, düşman olma şiire.
Ben hayale bulandım, belki de vesaire.
Sen mutlu değil isen, yazık olsun şaire!

Şiir harf tortusudur, şiir deliye dava!
Şiirim Mecnun değil, sen de Leyla değilsin.
Senin karşına çıkan şiir yere eğilsin!

Medet Allah’ım medet! Yâri, yâre demeye
Göklerin yaslandığı kara toprağa nispet!
O gözleri elamdır, Kal-u Bela’mdır evet!

O’nu anlatacağım, sözü boğarcasına,
Deme yârim şaire derdi sorulmaz, niçin?
Hayalleri öldürdüm, gerçeği yazmak için!
.
Vird eylesem adını küser Esma-ül Hüsna,
Sen kulu utandıran, gönlü saran birisin.
Anlatamam huriyi görmeyince huriyi,
Sen hayali koşturan, aklı yoran birisin.

Veli yolunu tutsun arşü ferşü a’lânın,
Deli secde arasın aklı varsa kulunun,
Zemheriden baharı okunur ya salânın,
Sen mevtayı güldüren, dili ceren birisin.

Benim dostum yok gibi, sevenim meçhûl değil.
Aradığım her neyse, kayıp değil, kul değil.
Bilirsin, beni yoran para değil, pul değil.
Sen gönül hazineme, yedi veren birisin.

Cennetin mutfağında nimet tartar, tadarsın.
En güzelini bana kurban deyip adarsın.
Sen gönül ocağımda, yandırdığın kadarsın.
Sen şah damarda kanı, tutuşturan birisin.

Sen aşkı mağlup eden kara gözün nurusun.
Namaz kadar mübarek, dua kadar durusun.
Yâre diz çökmeyenin “iki eli kurusun”
Sen bahtsız şairlere, kalem kıran birisin.

Benim bahtım kutludur, benim yârim güzeldir.
Ben dert üstüne dertle pişerek sana geldim.
Şefaat eyle gülüm, ben, son divana geldim.