Akşamdan beklemeye aldım ümit şemsiyemi,
Ayder yaylalarında öksüzleşti kasımpatılar,
Gökten rahmet değil, huzurun gardiyanları yağdı.
Cellâdı ağırmış beklemenin, boynum sehpamda.
Gemiler dolusu mercan topladım sana,
Senin maviliğinle yarışamaz biliyorum.
Merceğimde bir karın ağrısı yatar.
Her an eli kulağında zulmetin.
Benim zihin haritamda çok emek/tarlar var.
Yokluğa doğru emekliyorum.
Güverteme asılı kaldı sabahlar,
Sana iyi akşamlar.

Güneşe çevirdiğim aşk kelebekleri kurumuş,
Kanatlarında ellerim ziyanda,
Başımı yasladığım göğsün ne kadar da soğukmuş,
Üveydi hep bakışların, öz olamadın aydınlığıma.
Dilimi kestiler yetmedi, peltek lisanıma dikiş attılar.
Konuşmayı öğretemedik insanlığa daha.
Susması daha da töhmetli.
İyi akşamlar sevdiğim, karanlığı seviyorsun sen.
Aksakallı dedeler tılsım taşır yatağıma.
Kâbus dolu sabahlara gebeyim.
Uyanmama az kaldı, ama sana iyi akşamlar.

Takvimleri yırtmaktan yana şikâyetçiyim,
Geçen günlerin hayıflanması kime,
Sağırlaşan duvarlara sadakat borcum var.
Tuz yutmuş aynalar neden ağlıyor.
Sevgili sen bencillikten yana kör olmuşsun,
Sana öğretemedim alçak gönüllüğü,
İyi akşamlar, bulutları yolluyorum odana.
Çünkü sen ancak onlarla mutlu olabilirsin.

Melek GÜRSES