Denizde istiridye, gökte martılar, Güven dedim bana, inanmadılar Tüm insanlık şüpheye gebe, Gözyaşı dedikleri çuval dolusu kedermiş, Aşkın adı var, kendi yok…
Sisli kaldırımların güçsüz kadını, Dinle neyden en acı ezgiler. Saçlarında akan bir kızıllık var, uğursuz! Mabedime doldurdum gök taşlarını, Paris bir yetim piyano, parmaklar evlatlık. Yüz kızardı, alnım da firuze taşı, Yıllanmış bir sözüm vardı sana, Güven dedim bana, iki hece…
Tartışmalara giremem, zaten yorulmuşum hayattan yana. Kalemimde siyah bir leke, Çevir kalbini aynalara belki kendini görürsün, Yalnızlık dedikleri güvensizlikten doğarmış, Güven dedim bana, güvenmiyorsun hala…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
"GÜVEN" şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
"GÜVEN" şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.