Eksiğim...Sensizliğin gölgesinde Daha kaç kez solacak bu bedenim? Yokluğunda ne hayaller biriktirdim bir bilsen! Küçük bir çocuğun yüzündeki sevinç kadar parlak Bir o kadar ürkek... Herkesten sakladığım, Geceye yenik düşen gözyaşlarım, Bu gece de benimle!.. Sessizliğimi susturamıyorum Avaz avaz sana susuyorum içimde Kimse kandıramıyor beni yokluğunda Önüme serilen yollar hep sana çıkıyor Sarıldığım kollar ilmek olup boynuma dolanıyor Bana verdiklerini de alsaydın giderken Her nefeste seni solumaz Her adımda sana yaklaştığımı hissetmezdim İçimde yokluğundan var olan bir boşluk... Tutunamadığım...Kurtulamadığım...Yok sayamadığım Nefes alıyorum...Yaşıyorum...Ayaktayım... Hani sorulsa ’nasılsın?’ diye Yarda kalan yanlarımla! ’Eksiğim’ |
Nefes alıyorum...Yaşıyorum...Ayaktayım...
Hani sorulsa ’nasılsın?’ diye
Yarda kalan yanlarımla!
’Eksiğim’.............
Hep eksiktir hep hüzündür bir yanımız o nedenle almadık mı kalemi elimize..
Güzel bir çalışma kaleme sağlık..