Nesin sen?
Terennümde gizlenmiş kelimelerinin
Arasına sıkıştırılmış “A” larında kayboluyorum
Bir sızı iliştirilince sol yanıma “I” larına yaslanıyorum
Yaşlanıyorum da hani zaman zaman
İki şehrin yabancılığını kara/sal bir iklime iliştirdiğin an/A


Ayağının altından kayıp giden yollar
Bilmezsin belki uzaklardan gelmiş bir şehit haberine ağlar
İnan sevgilim o vakit içim de bir sal/A göğün göğsünü dağlar
Yakalanmıştır yürek kuş gibi biliriz ikimizde
Ağa tutsak bir gece yürüyüşünde mavi ıslanmışlıklar
Beyaz nişanını bırakır kızılın üstünde bir kadın sesinde isyan
Neden elimiz kolumuz bağlı diye…


An hızlı tükenir susmuşluğun öğretir
Şehide ağlamanın ayıplığını
Sakarya düşer sesine sesin böylece yeniden yazılır şiire
“İki hece” salınır dilinde sarsılır gök meleklerin birliğe secdesiyle


Düşkünlüğün düşürülmüşlüğüm birde
Uzun uzadıya gelen sabahın seherinde
Üşümüşlüğüne düşürülmüş soğuğun cellâdı olayım gölgende
Yaralarını öptüğüm sabaha yakın vakitlerde, yaran en derinde
Çağrına cevap verememek dağları duman eylerde
Neylersin Ankara gibi seçilmişim bende yokluğunun başkentine