Kır tosbağası
Kırıp geçirmek vardı şimdi orta yerinden geceyi.
Alaycı gülen suratlara tükürmek vardı. Sattımın dünyasında ; köşeye kıstırılmış bir köpeğin uğultusunda kaybolup, avazın çıktığı kadar ulumak vardı. Kaç otobüs sesinin peşinden gittim. Kaç kaldırım taşına adını çizdim. Yıldızlara sövdüm ! dizlerimi dövdüm lan ben ! Ayaklarımın üzerinde geberip giderken kimseye eyvallah demedim... Bir kır tosbası’nın _ bakışına yenildim. Yeşil ırmak’tı son durağım. Yeşilliğinde kaybolmaktı apansız ! Meteliği kalmayana kadar harcanıp; Son umudu boğmaktı sularda... Son umudu boğmaktı. Ne kancıktır o umutlar ne kahpedir oysa. Onca sürükleyip peşinden esir ederken; Yıldızlara sövdüm ! dizlerimi dövdüm lan ben ! Yaşamaya dair nevarsa kaybetmişken; Bir kır tosbası’nın _ gözlerine yenildim. Harap bitap kalktığım yerden; H e r ş e y i ... Hayatımı avuçlarına bırakmışken, Sürgüne göndermek neden ? En orta yerindeyken uykumun. En sarhoş sahnesini yaşarken gülmelerin. Acı/tan yeri/ne gömmek niye lan ! Acıtan kahkahalara gömülmek niye ? Yit beni uçurumdan... As beni dar ağacına ; Tamda durmuşken namlunun ucunda V u r b e n i lan v u r ! Ellerim kanıyor ! Verdiğin güllerin dikenleri batıyor avuçlarıma. Yüreğim acıyor ... Geceyi esir aldım en zifiri yerindeyken; Yıldızlara sövdüm ! dizlerimi dövdüm lan ben ! Ayaklarımın üzerinde geberip giderken Kimseye eyvallah demedim... Bir kır tosbası’nın _ yüreğine yenildim. O zümrüt yeşiline ram olmuşken gözlerinin... Tan yeri ağarmadan çek kılıcı kınından; Vur boynumu ! sensiz yaşamak haram. A ğ l a t m a k e m a n l a r ı ! Güneşi seninle batıramadıktan sonra; Geceyi seninle yatıramadıktan sonra; Sabaha seninle ayınamadıktan sonra; Yağmur yemiş bedenimi, Ayaz vurmuş yüreğimi ısıtamadıktan sonra; Çek vur alnımdan kanarken avuçlarım Ç e k v u r l a n ! Koynumda uyuttum sevdamı. Gövdeme düşman oldu umutlar. Ansızın delice dikip gözlerini; Patlamaya hazır bir mavzer gibi Kuşatma altındayım... Ömrüme ihtilal bu bakışlar ! İmha et bedenimi, Güvercinler uçarken döşümden. Çivit mavisi gecelerde yitmişken öfkem; Çek pimini , kırmızıya bula ak elbisemi Bitsin bu şölen ! Dağılsın panayır yeri. Sancıdan kıvranıyor mülteci anılarım... Kirpriklerimden düşenler firardayken; Yıldızlara sövdüm ! dizlerimi dövdüm lan ben ! Ayaklarımın üzerinde geberip giderken Kimseye eyvallah demedim... Bir kır tosbası’nın gidişine yenildim. ahucan merter |