Giden Günler
Artık rastlarmı bana giden o günler
Artık çalarmı kapımı o yaşanmış anılar Ve bir daha olacakmı o deli gençliğim Bir daha olacakmı o her sevincimde hüznüm. Hani bir gün, bir aşkla vurulmuştum ya Hani bir gün bir aşkla tutuşmuştum ya Artık o yangınım da olmayacak Bir gece yıldızlar indi yurduma alıp götürdüler bir bilinmeze Kara bulutlar indi bak umutlara yakıp geçtiler bende ne varsa Şimdi, senden kalan yığınla anı Ve tüm İstanbul’a yayılmış o yangının külleri var... O sokaktan geçmek ne de yamanmış Ne zaman geçecek olsam, bir titreme sarar tüm bedenimi Yeni aşka vurulmuşluğumun o saf heyecanını yaşıyorum yeniden Sanki sen hala o penceredesin Sanki sen her an karşıma çıkacakmış gibisin Ve ben hala seni bekliyorum sanki o köhne kahvede Gelip geçerken o sokaktan sanki hep umutlarımı çiğniyorum Biliyorum, artık rastlamaz bana giden o günler Artık çalmaz kapımı o yaşlanmış anılar Ve bir daha olmayacak o toy çağım Bir daha olmayacak o deli gençliğim Doğan her gün benden bir şeyler çaldı Önce umutlarımı, sonra güneşimi çaldı Gün ortasında, güneşsiz kaldım Hep vuruldum, hep kanadım, hep aldandım Kimse bakmadı yüzüme, kimse ortak olmadı bu eşsiz hüznüme Ve sonunda anladım... |