ben ki sevgili nefes nefes dağılmışım..
tüm kapılarım kapılı..
ışığı açıyorum/yüzünü aydınlatsın diye..
karanlığın med-cezirleri alnına düş/üyor ve üşüyorum..
romatizmalı düşler/düşüşler yaşıyorum ki
yokluğun vücudumda kalın bir tabaka oluşturdu..
hiçbir yağmur ıslatmayacak artık tenimi/sen gibi..
ruhuma ziller takacağım/kapı eşiği yalnızlığımda..
bir parmak mesafeden düşer misin?
dokunur musun/sokulur musun..
acelen yok ruhlar ölmez ve yaşlanmaz lakin
yaşarır/çiğ düşer gözlerinin yapraklarına/
közleri duman olur/
kelimeleri koku..
vuslat korku olur ki
acelen yok..
ölüm ruhla sevişmedi henüz/
ipi yağlı değil gırtlağımın..
dayanacağım..
altdudağına dişlerimi geçirip
sıkıca asılacağım hayata ve sana ki
sonsuz sabahlarım var daha sana uyanacağım..
ve sevgili;
açık bırak kapılarını
ve korkuların saklanırken ücralarına/
say/
gelecek bahara kadar say ki
yokluğunda kahramanlar edindim,
yel değirmenlerinden uzak
ve ıslık çalmayı bile marifet sayarak rüzgarda/
yüreğime slogan olan adınla/
eylem adımlarımla sana gelerek zam/ansız,
gün batımlarınla uzun baktıran hasretinle/
hararetinle..
akıp sana/
bakıp sana/
kanıp sana kent/kent..
yetişemedim/
parmak uçlarımdan uçup gitti kelebekler ki
bu gün buradayım..
bu yazın iliklerime kadar işlediği,
tedirgin ter temaslarınla ıslanıp/
ruhsal diyalektiğin açmazlarından uzak/
hepsinden ve herkesten uzak
yüreğime yakın bu yerde ki
rıhtım/martı/çay ve simit..
bir b-aşka kokuyor deniz/
özledim bil/iyormusun bunu?
yüreğimin içine kadar sokup parmaklarımı
harflere dokunarak/sana..
sokularak sana özledim ki
susarak ve susayarak
başlamamış süreçlerde
ütopik sonların çıkmazlarında sustum..
biliyorum,
bacaklarına sürtünen
sırnaşık kedi gibiyim/
kaçıp sokaklarımdan
duvarlarına kadar geliyorum ki
avuç içlerimde izlerin/
hala ıslak mürekkep izlerin
ve bil ki sevgili;
dna’larımda/
aklımı ve ruhumu senden yana çelen izler var
sen ki gözlerinin rengi ben olan/
benim olan kadın/
kadınım..
tırnaklarındaki kırıklarla/
say gelecek bahara kadar say ki
sen bir
ben iki renk
mavi ve siyah..



(...)