Arkadaşım...
Bugün sana yazdığım ellinci mektup,
Hepsi sana ulaşırmı bilmem ama,
Hiç bıkmadan, hiç usanmadan yazıcam sana
Kara kıtalı esmer çocuğun beklediği nasıl bir dilim ekmek ise,
Nasıl bir kadının sabırla beklediği karnındaki çocuk ise,
Seni beklemekde zor olsun, kolay gelir benim ömrüme.


Dün akşam ilk defa ölmekten korktum arkadaşım,
İlk defa seni kaybetmekten korktum
Ölmek bana düğün, bayram gibi gelir amma,
Neye yararki sensiz öldükten sonra.


Hani olurya gece uyumadan önce onun ismini sayıklarsın ve hergün masanda duran resmini öpersin,
Hani, her çalan telefonda belki o arıyordur diye heyecanla sarılırsınya ahizeye,
İşte arkadaşım,
Hep bir umut ile beklersin çalacak o kapıyı,
Hep, sana uzanacak o eli gözlersin aylarca,
Ama hergün kendine hiç usanmadan yalanlar söylersin,
Birgün dönecek, seni sevecek diye, kendini avutursun boş hayallerle.