Ş e b _ i a r u s (Düğün Günü)/Dağlar / demir, inler ney sislere karışır is perde dili büyür ateşinden / her öpüş ezgi, her nefestir özlenen y e n i b i r g ü n d o ğ u m u belki de veda çağırır güneşi sevda semada ateşi bulur gün, gün /kudüm de ikilem, ney de tevazu kül dönüşünde semazen gözlerde kabul… kuştüyü ölüm ebem kuşağında düğün ilk kavuşma anı, son arzu akrep / yelkovan arası b i r b e y a z ı ş ı k t ı r d ö k ü l e n sınırlı ömrün… / kapı eşiğinde hataların bağışlanmak adına yerle gök karmaşası adanmış bir hayattır ördüğün aşacak denizleri var insanın ölesi ten...mi yoksa can mı? ... dürülen eski bir defterin n a r t a n e s i h ü c r e l e r i n d e n ışığa açılır ellerin küldür giden... kim bilir hangi çağa bir nefeslik akış sılaya ’sema’ / bir avuç toprak yerden b i r a v u ç ı ş ı k g ö k y ü z ü n d e n …/ |