MATEM HAVASI VAR ORTALIKTAÖnce usul usul sonra sulu sepken yağan hüzünlerin altında Parmak uçlarıma kadar ıslandım. Üşüyorum. Kime ne anlatsam ancak anlayabildiğini alacak içinden ben yine kalan hazan bulutlarında ağlamaya devam edeceğim anlaşılmamanın kederinde. Nereye çıktığı belirsiz bir sokağın başındayım Her şeyi ama her şeyi gömmenin telaşına öyle dalmışım ki Ne zaman bu sokağa geldim bilmiyorum. Her gömdüğüm ölünün kokusu sinmiş üstüme yağan yağmurlar bile gideremedi belki de bu yüzden yönümü kaybedişim. Elektrik tellerine konan kumrular gibi eşimi kaybetmiş ölüm orucundayım her çakan şimşek biraz daha öldürüyor içimi dursun diyorum artık bu zamansız yağan hüzünler Sussun diyorum ölümün kapısını çalan parmaklar. Gitmeyi hiç bu kadar istememiştim kendimden Bu kadar gömülmemiştim zindanların en pis köşelerine lağım kokuyor her taraf tenim karanın en karasını süründü matem havası var ortalıkta. Ayvazım DENİZ |