Susumuz daha gürültülü olurdu
kapatırdı kulaklarını tüm yeryüzü çiçekleri
ve cennetin melekleri

ana caddeden Faytonlar geçerdi
nal şakırtıları arasında
ya da
tünelde bağırırdık avaz avaz seviyooorum seni
öyle miydi
çok uzun zaman geçti üstünden
delişmenlik yıllarının

ne çok süslülerdi
ne çok altını vardı
halanın kızlarının
annen
gelini olsun diye onu düşlermiş ya
sen söylerdin
ekşitirdin anında yüzünü

içlenirdim
içimden içimden bağırır haykırır
katıla katıla ağlardım kıskançlıktan

güzeldi halanın kızı belki de ondan
sağır sultan duyardı da
duymazdın sen
ısırırdım dudaklarımı
belli olmasın diyerek kıskandığım

aptallaşır daha çok bakardık birbirimize
bakar gibi trene anlamsız
üzülmenin faydası ne
korkmanın ecele

küs ayrılmayalım
diye diye
kondurduğum yanağına
gül kurusu öpücük

izi kalırdı nasıl olsa
kalmasa da teninde
mühürlerdim kalbine

üzülme derdim
nasıl olsa bir gün

DNA’ nda çıkar
gülerdin sen

öpücüğün vişne çürüğü dediğin
gül kurusu öpücüğüm

susumuz daha gürültülü olurdu

kulaklarını kapatırdı
tüm yeryüzü çiçekleri
ve cennetin melekleri

Yüksel Nimet Apel

9/Mayıs/2011/Pazartesi/Bodrum