"ö.ç.m" den Maniler (17)
Kız Naile Naile
Gel çıkalım sahile Bir sen, bir ben, bir çocuk Olalım biz aile Boşa tohum ekmeyim Bölüp yeyim ekmeğim Bir vefâsız yüzünden Heder oldu emeğim Yolcuya gerek yoldaş Sırrına ortak sırdaş Ben tahammül ederim Olsan da bana sırnaş Yârimin beli ince Dili biraz keskince Yârime plan yaptım Düşündüm ince ince Kara ayrıdır aktan Ayrılmayalım Hak’tan Gel de baş göz olalım Hayır çıkmaz sokaktan Kimisi erik sever Kimi kaysıya biter Benim yârim şeftali Hepsinden önde gider Nazlı’m tutmaz elimi Beğenmez o kelimi Bana tav olan pek çok Benim yârim deli mi Bel bağlama umuda Bıçak vurma armuda Onu kandırmak için Kalkarım ben hamuda Dostun kalbi kırılmaz Ona hesap sorulmaz İçine bir kurt düşse Bir daha da durulmaz Bu dünyada naçarım Biraz argo kaçarım İçim sevgi doludur Herkeslere saçarım Dövene elsiz ol sen Sövene dilsiz ol sen Yârine şirin görün Peruk tak kelsiz ol sen Bostanlar çürük çarık Ona yaptırdım çarık Onun burnu havada Potin ister şımarık Kiraz dallarda biter Hasret gönülde tüter Şu benim kem talihim Hep takır tukur gider Bugün kafam karışık Gözlerim ışık ışık Baktığım kızı gördüm Başkasıyla sarışık Yeme sen abur cubur Sonra olursun obur Hele otur yanıma Öpeyim şapur şupur Bahçede yeşil soğan Yüksekte şahin, doğan Var mıdır senin gibi Anadan güzel doğan Yolda yürür bir ıtır Yürür iken kırıtır Hepsi senin mi dedim Bana bakar sırıtır Yâr çıkar yürüyüşe Bense binerim çüşe Ben bakarım, o güler Hastayım o gülüşe Mani yazayım dinle Hoştur mani seninle Benim gibi yiğide Hasta ol da sen inle Gökyüzünde yıldızlar Olmasaydı şu kızlar Şu kızları görünce Benim yüreğim sızlar Adnan ÜNAL "ö.ç.m" 115 |