"ö.ç.m " den Maniler (12)
Edelim şöyle bir söz
Yâr bana söyle bir söz Sözlerin çok kırıcı Olur mu böyle bir söz Seni andım dilimle Yâr yüreğim dilimle Gel bir yuva kuralım Bir sedir, bir kilimle Sen ateş ben pervane Oldum sana divane Yıktın gittin gönlümü Ettin beni virane Yârde kibir, azamet Fakat yoktur melanet Onla konuşmak için Gerek epey metânet Yanar delice sine Sevdim delicesine Bahçede köpek vardı Yaklaştım sine sine Yâr yalama dondurma Bakıp yürek dondurma Birazcık yüz versene Orda öyle don durma Köprüleri var tahta Yârim kurulmuş tahta Gündüzler başlar mı hiç Onsuz olan sabahta Başa takmış çelengi Bir başka olmuş rengi Gel yârim gir koluma Millet görsün ahengi Yârim yiğit bir kişi Sağlam yapar her işi Birazcık karttır ama Dökülmemiş bir dişi Benim yârim ip atlar Rekoru ona katlar Bazen bir mayın gibi Ansızın bana patlar Kara yazdı Yâr sevdasın kara yazdı Hava soğuk kar, ayazdı Yârin gerdanını gördüm Kardan daha da beyazdı Bu da kesik ve 8’li. Yâr hamuru ser ince Beni çağır serince Sıcak yaz geceleri Konuşalım serince Olayım sana gölge Etrafında bir bölge Gel bir ateşime bak Tavan yapmış gösterge Yârimin adı Yaşar Yaşar kalbimde yaşar Bırak sabrı bir yana Yaşar gözlerim yaşar Emeklerim bocaya O kız kaçmış kocaya Gittim bir fırça attım Muska yazan hocaya Yâr yapıyor gözleme Çıktım yâri gözleme Yârim kınalı kuzu Bana diyor gözle mee Tam aracı park ettim O an onu fark ettim Baktım piercing takıyor Hemen onu terk ettim Bastım gaza yâr için Yanmışım için için Ne de vicdansız şeysin Hiç mi sızlamaz için Ben severim Özlem’i Baskın gelir özlemi Beni sevdiğin söyler Laf ile mi özle mi? Hıçkırarak ağlama Yüreğimi dağlama Yakında geleceğim Sen karalar bağlama Hoştur yârimin şekli At arabası tekli Yârim çay hazırlamış Hem börekli hem kekli Yârin gözleri yosun Nâme yazdım okusun Yârim senin yoluna Kurban olsun bu tosun Yârim kınalı keklik Etme yârim ürkeklik Gel de bir elimden tut Gör bakalım erkeklik Suda yüzüyor balık Yârim sevmez kabalık Gel bir nikah kıyalım Olalım kalabalık Yazdım bir manim oldu Gönlüm sevinçle doldu Bir manim olmasaydı O yâr benim olurdu Adnan ÜNAL "ö.ç.m" 92 |