’’Bir kaç bin şarapnel takıldı boğazıma,
Yutkundum..
Kan doldu ciğerlerim..

Gökyüzünü kucaklarken kollarım koptu,
Ve arkamdan hüzünlerimi saydı sahipsiz parmaklarım,
Gözlerim beni aradı,
Ben bakakaldım..’’

..........................................................................

Hayatımın en arsız yerinde durmuşum,
Düşünüyorum usul usul,
Hatırıma bile gelmiyor aslında,
Gelse gitmiyor..
Öyle bir acı ki bu,
Öyle bir kayıp,
Öyle bir yoksulluk ki içimdeki bu zindan,
Anlatamıyorum..
Eteğinin altına girip yalnızlığın,
En mahrem yerine bakıyorum..
Uzanıyor elim,
Biraz korkuyorum..

Bir dua okuyorum,
Ve sakallarıma sürüyorum elini,
O mutluluğun,
Ne yukarı çıkıyor,
Ne aşağıya iniyor aslında,
Duruyor da aldırmıyorum..

Tam on ikiden vuruyorum kahrolası kalbimi,
Ölmek istiyorum..
Ölmek..
Öl,
Geber diyorum !
Buduyorum korkunun ateşten dilini,
Bastırıyorum yarama,
Dağlanmıyor..


Asıl olan;

’’Düşünsem durmadan,
Delice düşünsem,
Çıldırsam hatta..
Parçalansa beynim..
Dört tarafa saçılsa gece,
Ve durmak bilmeyen o arsız kalbim,
Dursa..Keşke..’’ (Ceyhan)