Ebrehe’nin filine şehit düştü karınca
Ne girift bilmecedir nefse cihat Sakarya

Yetişirken bağrımda Kur’an-ın çınarları
Kuruttu gözyaşımı vesvese pınarları
Bendeyken hutbelerin şaheseri mimarı
Şimdi görüp yediğim hodbinliğin şamarı
Akıncılar önünde çatlıyorken bu yürek
Felsefenin imanı tembellik olsa gerek
Gökler binmiş sırtıma ne yiğitlik duygusu
Bırakmıyor yakamı esnemesi uykusu

Sende de kalmamış ya umudun bir eseri
Seni de sarhoş etmiş fabrikanın iksiri
Mertlik taslama bana göster bin yıllık kürek
Kalk ölü toprağını üstünden atsın yürek
Bendeki demircinin küflenmiş nur çekici
Örsü nemden çürümüş korun küllenmiş içi
Seninle dertleşmenin faydası olmaz artık
Ar damarım çatlamış imanım yırtık pırtık

Göklere sitem etme toprak bizi anlar ya
Duasına güvenmez nefes misin Sakarya

Yorgun kalbimde hırçın dalgaların o sesi
Allah’ını arıyor babamın son nefesi
Sıfır bir arasında kaybolmuş anayasam
Kalemimde derman yok çoktan kırılmış asam
Nefsimin ardındaki devlet kılıklı bir zat
Kudretli nefsime bak hiç yenilir mi hey hat
Yasamda düğümlenmiş makam mevki saltanat
Çarkıma piston çakmış idrakime mevzuat

“Ayağa kalk Sakarya” duayla olmaz madem
Tövbesinin sabrıyla Hakk’a kavuşsun Adem