Ne telaşsız bir güne uyanmıştık
Ne telaşsız bir güne uyanmıştık
Ne tenha bir sabah uyanıyordu sokaklarda Gecenin ayazından sıyrılıp kucak açarken başak rengi sarılara Siyahlara renk geldi, sonra beyazlar yeşillendi Telaşası sardı şehrin dört bir yanı dip bucak Kucak kucak martı sesleri dağıldı ulu orta Yaşlı vapur ’günaydın’ derken ebedi sevdalısına Bir elimde mis kokulu çıtır gevreğimle Kulak kesildim bu köhne şehrin nefes alışına |